ВНИМАНИЕ! ПРОЧТИТЕ ЭТО ОБРАЩЕНИЕ!!!

Юзеф Деревецкий р. 7 март 1772 ум. 1852

Материал из Родовод.

Запись:764295

Род	Деревецкие
Пол	мужчина
Полное имя от рождения	Юзеф Деревецкий
Родители ♂ Фелициан Рафал Древецкий [Древецкие] р. 1722 ум. после 1791 ♂ Felicjan Drzewiecki [Drzewieccy] ♀ Анна Блудовская (Древецкая) [Блудовские]
Вики-страница	wikipedia:pl:Józef_Drzewiecki

События

7 март 1772 рождение:

1805 рождение ребёнка: ♂ Карл Иосифович Деревецкий [Деревецкие] р. 1805 ум. 1879

1805 рождение ребёнка: ♂ Карл Деревецкий [Деревецкие] р. 1805 ум. 20 март 1879

1852 смерть:

Заметки

Józef Drzewiecki (ur. 1772, zm. 1852) – poseł na Sejm Rzeczypospolitej w 1792, pułkownik w czasie insurekcji kościuszkowskiej, awansowany na wicebrygadiera, konspirator, żołnierz Legionów i Legii Naddunajskiej, od 1817 marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego. Ojciec Karola i dziadek Stefana Drzewieckiego - pioniera żeglugi podwodnej.

Syn Feliciana i Anny Błędowskich urodzony 7 marca 1772 w Juśkowicach w powiecie krzemienieckim na Wołyniu. Ukończył szkoły w Krzemieńcu, w 1792 poseł na Sejm Rzeczypospolitej z Wołynia. W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1792 pełnił funkcję komisarza cywilno-wojskowego województwa wołyńskiego. W 1794 w czasie insurekcji kościuszkowskiej mianowany pułkownikiem milicji wołyńskiej, aresztowany w czerwcu w Galicji przez Austriaków i wydany Rosjanom, wkrótce wraca i przeprowadza zbiórkę ofiar na rzecz powstania. Awansowany na wicebrygadiera (wołyńskiej) brygady ukraińskiej kawalerii narodowej komendy Benedykta Kołyszki. Pod Maciejowicami dostał się do niewoli, wkrótce uwolniony przyczynia się do zwolnienia generałów Kamieńskiego, Kniaziewicza i Sierakowskiego.

Po upadku insurekcji w konspiracji we Lwowie, założył patriotyczny klub miejski w Warszawie. W 1797 w Legionach w sztabie w randze kapitana. Wraz z Kniaziewiczem uczestniczył w misji do Paryża celem przekazania zdobytych w kampanii 1799 roku chorągwi armii neapolitańskiej. W latach 1799-1801 w Legii Naddunajskiej, gdzie wraz z Kniaziewiczem podał się do dymisji, po czym wrócił do kraju, oddając się gospodarce i oświacie.

Współpracował z Tadeuszem Czackim i był kontynuatorem jego dzieła. Był także współzałożycielem Towarzystwa Handlu Czarnomorskiego. Od 1817 marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego. Po upadku powstania listopadowego kurator podolski, a od 1839 marszałek szlachty powiatu hajsyńskiego, posiadał wieś Kunkę. Zwolennik ugody z Rosją i pracy organicznej. Autor pamiętników pt. Pamiętniki 1772-1815, wyd. S. Pawlicki, Kraków 1891.