| ВНИМАНИЕ! ПРОЧТИТЕ ЭТО ОБРАЩЕНИЕ!!! |
Иосиф Фелицианович Деревецкий р. 7 март 1772 ум. 1857
Материал из Родовод.
| Род | Деревецкие |
| Пол | мужчина |
| Полное имя от рождения | Иосиф Фелицианович Деревецкий |
| Родители
♂ Фелициан Рафал Древецкий [Древецкие] р. 1722 ум. после 1791 | |
| Вики-страница | wikipedia:pl:Józef_Drzewiecki |
События
7 март 1772 рождение: Речь Посполитая
брак: ♀ Констанция Ярошинская (Древецкая) [Ярошинские]
брак: ♀ Текля Островська [Островські]
1805 рождение ребёнка: ♂ Карл Иосифович Деревецкий [Деревецкие] р. 1805 ум. 1879
1805 рождение ребёнка: ♂ Карл Деревецкий [Деревецкие] р. 1805 ум. 20 март 1879
1857 смерть: Российская империя
Заметки
właściciel dóbr Leśniowce, Krasnoluka, szef Legionów, marszałek krzemieniecki 1817
Kopia aktu przekazania Józefowi Drzewieckiemu (1772-1852) gruntu z dawnej jurydyki jezuickiej w Krzemieńcu należącej do Gimnazjum Wołyńskiego przez Komisję Edukacyjną Guberni Wołyńskiej, Podolskiej i Kijowskiej (1812); List Felicjana Drzewieckiego do syna Józefa (1792); Kopia listu Krupińskiego do J. Drzewieckiego z wierszami (1820); List J. Drzewieckiego do Czaykowskiego w Krzewinie (1824); Fragment wykładu z ekonomii politycznej z rysunkami i zapiskami, rkp. zapewne Jana Drzewieckiego, bratanka Józefa (ok. 1820).
Józef Drzewiecki (ur. 1772, zm. 1852) – poseł na Sejm Rzeczypospolitej w 1792, pułkownik w czasie insurekcji kościuszkowskiej, awansowany na wicebrygadiera, konspirator, żołnierz Legionów i Legii Naddunajskiej, od 1817 marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego. Ojciec Karola i dziadek Stefana Drzewieckiego - pioniera żeglugi podwodnej.
Syn Feliciana i Anny Błędowskich urodzony 7 marca 1772 w Juśkowicach w powiecie krzemienieckim na Wołyniu. Ukończył szkoły w Krzemieńcu, w 1792 poseł na Sejm Rzeczypospolitej z Wołynia. W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1792 pełnił funkcję komisarza cywilno-wojskowego województwa wołyńskiego. W 1794 w czasie insurekcji kościuszkowskiej mianowany pułkownikiem milicji wołyńskiej, aresztowany w czerwcu w Galicji przez Austriaków i wydany Rosjanom, wkrótce wraca i przeprowadza zbiórkę ofiar na rzecz powstania. Awansowany na wicebrygadiera (wołyńskiej) brygady ukraińskiej kawalerii narodowej komendy Benedykta Kołyszki. Pod Maciejowicami dostał się do niewoli, wkrótce uwolniony przyczynia się do zwolnienia generałów Kamieńskiego, Kniaziewicza i Sierakowskiego.
Po upadku insurekcji w konspiracji we Lwowie, założył patriotyczny klub miejski w Warszawie. W 1797 w Legionach w sztabie w randze kapitana. Wraz z Kniaziewiczem uczestniczył w misji do Paryża celem przekazania zdobytych w kampanii 1799 roku chorągwi armii neapolitańskiej. W latach 1799-1801 w Legii Naddunajskiej, gdzie wraz z Kniaziewiczem podał się do dymisji, po czym wrócił do kraju, oddając się gospodarce i oświacie.
Współpracował z Tadeuszem Czackim i był kontynuatorem jego dzieła. Był także współzałożycielem Towarzystwa Handlu Czarnomorskiego. Od 1817 marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego. Po upadku powstania listopadowego kurator podolski, a od 1839 marszałek szlachty powiatu hajsyńskiego, posiadał wieś Kunkę. Zwolennik ugody z Rosją i pracy organicznej. Autor pamiętników pt. Pamiętniki 1772-1815, wyd. S. Pawlicki, Kraków 1891.
Ближайшие предки и потомки
