Piotr Piorun z Kurozwęk Kurozwęcki

Материал из Родовод.

Заметки

Piotr Kurozwęcki zwany "Piorun" (zm. 1499) – polski szlachcic herbu Poraj.

Syn Krzesława Kurozwęckiego i Ewy Czarnej z Gorzyc herbu Sulima; brat Mikołaja, Dobiesława i Stanisława.

Karierę zawdzięczał poparciu króla w sporze z Jakubem z Sienna o obsadę krakowskiej stolicy biskupiej. W latach 1475-1477 był marszałkiem nadwornym. W 1479 został podskarbim koronnym. W 1494 został kasztelanem sandomierskim, był również starostą oświęcimskim w latach 1491-1494 i krakowskim w latach 1491-1495. Był wysyłany w misje zagraniczne.

Urząd podskarbiego wykorzystywał w celu własnego wzbogacania się (dążył np. do skupienia w swoim ręku podzielonej ojcowizny), dokonywał malwersacji i psuł monetę za dużą skalę, przez co musiał zbiec z kraju do Wiednia i za co spotkała go również konfiskata majątku (1499). Wkrótce potem zmarł.

Nie wiadomo, by się ożenił i miał jakieś potomstwo. Majątek jego, skonfiskowany przez króla, został po kilku latach zwrócony jego braciom.

Kurozwęcki PIOTR, Piotr z Kurozwęk, data ur. nieznana, zm. przed 6 II 1499, Wiedeń(?), syn Krzesława, brat Dobiesława, Stanisława i Krzesława, podskarbi kor. 1479–99, kasztelan sandomierski od 1494; bliski współpracownik Kazimierza IV Jagiellończyka i Jana I Olbrachta.

• http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Kurozwecki-Piotr;3929300.html

KUROZWĘCKI PIOTR z Kurozwęk zwany Lubelczyk (zm. 1499), marszałek dworu królewskiego, podskarbi koronny, kasztelan sandomierski, najstarszy syn Krzesława kasztelana lubelskiego i Ewy z Goszyc, brat Dobiesława, Stanisława, Krzesława, Mikołaja i Jana z Kurozwęk. Po porzuceniu kariery duchownej stał się jednym z filarów tworzącego się stronnictwa królewskiego, pociągając za sobą braci. W 1461r. w okresie walki o obsadę biskupstwa krakowskiego pomiędzy Kazimierzem Jagiellończykiem a Jakubem z Sienna stał zdecydowanie po stronie króla i wraz z bratem Stanisławem obsadził klucze dóbr biskupa krakowskiego, kunowski i złocski. Brał udział w wojnie 13-letniej odznaczając się przy zdobyciu Chojnic. W latach 1475-1477 był marszałkiem dworu królewskiego i wojskim krakowskim. W 1479r. został podskarbim koronnym. Wielokrotnie używany był w zagranicznych misjach dyplomatycznych. W 1494r. został kasztelanem sandomierskim, starostą oświęcimskim w latach 1491-1494, a krakowskim w latach 1491-1495. Majątek zwiększał głównie przez eksploatację zastawionych przez Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta dóbr królewskich oraz dochody z ceł i stacji. Posiadał w zastaw miasto i zamek Szydłów (1466-1473), dobra starostwa wieluńskiego (1490r.), Kęty i Oświęcim. W 1464r. dokonał z bratem Mikołajem działu Kurozwęk i zastawionego miasta Szydłowa, w 1472r. wykupił Kurozwęki z zamkiem i przynależnymi terenami od brata Mikołaja. W 1479r. kupił Jabłonnę, w 1490r. Rawłowice.

W 1497r. spierał się z bratem Mikołajem o skarb 40.000 florenów (ok. 140 kg złota) ukryty w murze zamku kurozwęckiego przez stryja Mikołaja z Michałowa kasztelana krakowskiego. Skarb ten ostatecznie przypadł Piotrowi. W 1497r. ułożył się wraz z bratem Mikołajem i bratankiem Stanisławem z Anną Tarnowską wdową po bracie Janie w sprawie posagu i wiana. Za podskarbiostwa Piotra miało miejsce nie praktykowane dotąd psucie monety półgroszowej (z herbem podskarbiego) wskazujące na niedbałą gospodarkę podskarbiego. Nadużycia wyszły na jaw na przełomie 1498 i 1499r. Piotr Kurozwęcki miał zbiec z kraju do Wiednia, gdzie wkrótce zmarł. Król przeprowadził konfiskatę majątku Piotra mimo zabiegów rodziny z Krzesławem kanclerzem Królestwa na czele. Po śmierci Jana Olbrachta rodzina zdołała skłonić króla Aleksandra do zwrotu w 1502r. skonfiskowanych dóbr, które przeszeły na braci: Krzesława, Mikołaja i Stanisława. Najprawdopodobniej nie był żonaty. W 1487r. ufundował klasztor kanoników regularnych przy kościele parafialnym w Kurozwękach.

• http://www.kurozweki.com/pl/historia-rodu-kurozweccy

Ближайшие предки и потомки